Тэртээд харагдах хатан
уулыг минь
Тэнгэр минь бүрхэнэ
Гэвч би ганцаардахгүй
Гэхдээ би баярлахгүй
Тэр үед би жаргалтай
байсан
Тэгэхдээ би гуниглахгүй
Үүрийн цолмон шиг би
гэрэлтэхгүй
Үүр шөнөөр би
сэлгүүцэхгүй
Хааяа би тэр үеээ
бодохдоо
Хан хэнтийн уулсыг
ширтэнэ
Хорвоо хэдий уужим ч
гэсэн
Хатан уулыг минь багтааж
чадахгүй юм даа
Хүн хэдий ухаантай ч
Хайраас болж сохрох юм
даа
Уул минь надаас хол
байгаа ч гэсэн
Сэтгэл зүрхээрээ би
Санагалзах юм даа
No comments:
Post a Comment